یادگاری تو

وقتی عقد کردی دلم نمی خواست تسبیح رو پیش خودم داشته باشم،نه تسبیح نه دستبند

اون موقع با آبجی سهبا بیشتر حرف میزدم،به آبجی که گفتم نمیخوام اینا رو نگه دارم دیدنشون اذیتم میکنه.میخوام واستون بفرستم پیش شما باشه.

آبجی گفت هرجور دوست داری ولی پیش خودت باشه،چون هر زنی یه سری وسایل توی صندوقچه داره که نمیخواد بقیه ببینند

منم دستبند و تسبیح رو گذاشتم کنار یادگاری فکه!

تا پارسال که میخواستم بیام شمال

آخه با هم قرار گذاشتیم اگه اومدم شمال همدیگرو ببینیم

یعنی هم تو رو ببینم و هم فاطمه و بچه ها رو.

وقتی خواستیم راه بیفتیم تسبیح رو برداشتم و انداختم دور دستم.یادمه حتی روز اومدن بهم پیام دادی و بهت گفتم داریم میایم شمال.

نمیدونم حماقت بود یا خوش خیالی اینکه بتونم تو رو ببینم هرچی بود اتفاق نیفتاد.اومدم شمال و برگشتم ولی تو رو ندیدم

تسبیح رو گذاشتم توی داشبورد ماشین.دیگه سراغش نرفتم تا قبل از شبهای قدر امسال

واسه شبهای قدر که میرفتم مسجد این تسبیح رو با خودم می بردم واسه ذکر گفتن

بعدشم که تسبیح رو گذاشتم توی جانمازم

تسبیح جلوی چشمم بود ولی هیچ وقت توی موقع نماز حواسم پیش تو نبود

فکر میکردم اگه تسبیح جلوی چشمم باشه همش فکر تو میاد توی ذهنم ولی اینجوری نشد

خب این خیلی خوشحال کننده بود واسه من

واسه من که هر لحظه بیکار میشم فکر تو میاد توی ذهنم

ولی الان این تسبیح دونه اناری رو امانت دادم به یه دوست

تسبیح 1000 کیلومتر ازم دور شده،دیگه توی جانمازم ندارمش

شاید حالا که تسبیح نیست برم سراغ دستبندی که دادی شاید هم نه

انقدر دلم میخواد حتی شده اشتباهی بهم زنگ بزنی در حدی که شمارت بیفته چون نشون میده که هنوزم یادمی...

حیف که یه چیزایی نمیذاره سراغت بیام

نمیذاره بهت بگم هنوزم به یادتم

هنوزم دوستت دارم....