وقتی
کسی را برای ورود به زندگی ات انتخاب می کنی، خیلی مراقب باش. چون آدم ها برای
وارد شدن به قلبت، از تو اجازه می گیرند. اما موقع رفتن... وقت خداحافظی که می
شود، چنان می روند که انگار نه انگار روزگاری در خانه ی قلب تو زندگی می کردند.
بی
محابا می روند و تو می مانی و یک خانه ی خالی که گاهی مهمانش آنقدر برای رفتن عجله
داشته، که خاطراتش را جا گذاشته و در خانه را هم شکسته است.
بخشی
از کتاب: مکالمه ی غیر حضوری
علیرضا
اسفندیاری
سلام دوست من
خیلی اتفاقی به وبلاگ شما بر خورد کردم.
واقعا خوشحالم که دوستان عزیزی همچون شما، لطف می کنن و مطالب کتاب های بنده رو با ذکر منبع می نویسند.
امیدوارم که نوشته های من به دل شما نشسته باشه
موفق باشید
علیرضا اسفندیاری
سلام آقای اسفندیاری
ممنون از حضورتون
همیشه پیگیر نوشته های شما در فیس بوک هستم و واقعا از خوندنش لذت می برم