هرگـزم نـقـش تـــو از لوح دل و جان نــرودهرگز از یــاد مـن آن سـرو خـرامـان نــــروداز دِمـاغ مـن سرگـشـتـه خـیــــال دهـنـتبـه جفـای فـلـک و غـصّـهی دوران نــــــروددر ازل بـست دلـم بـا سـر زلفـت پـیــونـــدتا ابـد سـر نـکـشد وز سـر پـیـمـان نــــرودهرچه جز بارغمت بردل مسکیـن مناستبـرود از دل مـن ، وز دل مـن آن نــــــــــرودآنچنان مهر تـو أم در دل و جان جای گرفتکه اگـر سـر بـرود ، از دل و از جــان نــرودگر رود از پـی خوبـان دل من مـعـذور استدرد دارد ، چـه کـنـد کــز پـی درمـان نــرودهرکه خواهد که چو حافظ نشود سرگرداندل بـه خوبـان نـدهـد ، وز پـی آنـان نــرود
کی به انداختن سنگ پیاپی در آب ماه را میشود از حافظه آب گرفت؟! فاضل نظری
هیچ وقت...
هرگـزم نـقـش تـــو از لوح دل و جان نــرود
هرگز از یــاد مـن آن سـرو خـرامـان نــــرود
از دِمـاغ مـن سرگـشـتـه خـیــــال دهـنـت
بـه جفـای فـلـک و غـصّـهی دوران نــــــرود
در ازل بـست دلـم بـا سـر زلفـت پـیــونـــد
تا ابـد سـر نـکـشد وز سـر پـیـمـان نــــرود
هرچه جز بارغمت بردل مسکیـن مناست
بـرود از دل مـن ، وز دل مـن آن نــــــــــرود
آنچنان مهر تـو أم در دل و جان جای گرفت
که اگـر سـر بـرود ، از دل و از جــان نــرود
گر رود از پـی خوبـان دل من مـعـذور است
درد دارد ، چـه کـنـد کــز پـی درمـان نــرود
هرکه خواهد که چو حافظ نشود سرگردان
دل بـه خوبـان نـدهـد ، وز پـی آنـان نــرود
کی به انداختن سنگ پیاپی در آب ماه را میشود از حافظه آب گرفت؟! فاضل نظری
هیچ وقت...