تا بی نهایت

می دانم اتاقت پنجره ای دارد

و ناگزیری مرا یاد کنی

کسی را که یک روز

چون پنجره ای به شوقت باز شده بود

و با دست هایت

تا بی نهایت بستی اش

کاظم خوشخو