خوش به حال من

واپسین سخن این بود که گفت: «خوش به حالِ من که برای تو می‌نویسم»... چیز دیگری می‌ماند برای گفتن یا نگفتن؟

محمد فائق

چای عطردار...

چای عطردار اساساً بدلی‌ست. چایِ خوب حتی نیازی به قند و نبات و دارچین هم ندارد. چایِ خوب دیردم است و دیر رنگ می‌گیرد، دانه‌های یک‌اندازه دارد و رنگِ یکنواخت. در بعضی قهوه‌خانه‌ها خاکِ‌چای در قوری می‌ریزند که زود رنگ بدهد و مشتری‌های گذری را مجاب کند، اما قهوه‌خانه‌نشین‌ها خوب می‌دانند که باید چایِ خشک را آب کشید، سپردش به آبِ جوش و قوریِ چینی، و صبوری کرد با شعله‌ی کمِ سماور. هر رنگ‌آبه‌ای که چای نمی‌شود... حالا تو هَی خودت را پشتِ آن کت‌شلوار سناتور و کراواتِ باس و خودنویسِ پارکر و گوشیِ اَپل و تبلتِ ترمه‌پوش و آدرسِ خانه‌ی پدری و خاطراتِ سفرهای اروپایی‌ات پنهان کن، خیال کن ما هم «چای نخورده»‌ایم و «قهوه‌خانه ندیده» .

 محمد فائق