مراقب باش

وقتی کسی را برای ورود به زندگی ات انتخاب می کنی، خیلی مراقب باش. چون آدم ها برای وارد شدن به قلبت، از تو اجازه می گیرند. اما موقع رفتن... وقت خداحافظی که می شود، چنان می روند که انگار نه انگار روزگاری در خانه ی قلب تو زندگی می کردند.

بی محابا می روند و تو می مانی و یک خانه ی خالی که گاهی مهمانش آنقدر برای رفتن عجله داشته، که خاطراتش را جا گذاشته و در خانه را هم شکسته است.

بخشی از کتاب: مکالمه ی غیر حضوری

علیرضا اسفندیاری

از تو نمی پرسد کجایی!

همین که چمدانت را بر می داری، همه می پرسند می خواهی کجا بروی...

اما وقتی یک عمر تنهایی، هیچ کسی از تو نمی پرسد کجایی!

انگار همین چمدان لعنتی، تمام ترس مردم از سفر است. هیچ کسی از تنهایی تو نمی ترسد.

بخشی از کتاب: «مکالمه ی غیر حضوری»

نویسنده: علیرضا اسفندیاری

باید کمی پیچ و خم داشته باشی

رو به روی من ایستاد و گفت: «می دونی چیه؟ تو مثل یه جاده ی صاف می مونی... همه چیزت معلومه. برای همین آدم ها تو رو دور می زنن و به راحتی از تو می گذرن. توی این دوره زمونه باید کمی پیچ و خم داشته باشی. منم مثل همه... یه جورایی خسته کننده ای از بس صاف و ساده ای!»
این را گفت و مثل همه رفت.
راست می گفت. من از او دلگیر نبودم. پیش از او آدم های زیادی این صاف و ساده بودنم را به رخم کشیده و به راحتی رفته بودند.
شده بودم یک جاده ی صاف وسط کویر... تک و تنها... سالها همین طور بوده.
اما نمی دانم چرا هیچ کسی حتی یک لحظه درنگ نکرد تا بگویم، می شود کنار این جاده ی صاف و بی انتها لحظه ای صبر کرد، و طلوع و غروب خورشید را برای بارها و بارها نگاه کرد.
هر چند... عیبی ندارد. خودم این کار را می کنم. همیشه خورشید را نگاه می کنم. او برای دیدن من همیشه به این جاده سر می زند...

بخشی از کتاب: مکالمه ی غیر حضوری
علیرضا اسفندیاری

تنهاییه یک نفر حرمت دارد

آدم های کمی هستند که می دانند ،
تنهاییه یک نفر حرمت دارد .
همین طور بی هوا سرشان را پایین نمی اندازند
و بپرند وسط تنهایی آن فرد..!

چون خوب می دانند که اگر آمدند ،
باید بمانند ؛
تا آخرش باید بمانند ؛
آنقدر که دیگر تنهایی وجود نداشته باشد .

وگرنه مسافرها همیشه موقع خداحافظی ،
تنهایی را هزار برابر می کنند...!

" مکالمه ی غیر حضوری _ علیرضا اسفندیاری "