آدم ها آدمند سخت دل می کنند

آدمها زودتر از آنچه تصور کنید وابسته میشوند چه در این قابهای مجازی و چه در بیرون آدم وقتی دلش پیش کسی گیر کند به آن پیوند می خورد جوش می‌خورد، قاطی میشود و دیگر برای جدا کردنش راهی جز سلاخی نیست اگر هم بتوانی منصفانه نصفش کنی در هر نیمه گوشت و خون دیگری باقی میماند. دور شدن از یکدیگر یا تمام کردن یک رابطه، آن‌هم به جبر تجربه گرانی است تا آدمها یاد بگیرند، آدم ها آدمند سخت دل می کنند، سخت میروند ، سخت جدا میشوند . جدا شدن و فراموشی کامل ِکسانی که دوستشان داریم و پر از خاطره اند، تقریبا نشدنی است

ناشناس

بعضی ها می آیند ...

بعضی ها اصلا میایند 
که بعدا فراموش شوند 
بعضی ها اصلا میایند 
که بعدا دلت سخت بگیرد از حرف هایِ نسبتا خوبُ زیادی رویا پردازانه شان!
بعضی ها میایند 
که بعدا هوای دلت را ابری کننــد..
میایند 
و بعدا تو خودت نیستی 
میاینـد 
و تو بعدا مجبوری که پا رویِ بعضی باور هایت بگذاری 

همین بعضی ها تحت الشعاع قرار میدهند فکرت را، دلت را، نگاهت را
که سنگ باشد 
سنگ با احساس، با غرور..
همین بعضی ها با اینکه دوستت دارند 
اما میایند که دلت را فقط بگیرانند 
که فقط درد بکارنـد 
بغض حتی؛
و بعدا برونـد 
من که هیچ، دلِ " حرف " ها هم میگیرد از حرف زدنشان 
حرمت دلِ من که هیچ، حرمت دلِ حرف ها را هم نگه نمیدارند 
آه من که هیچ، 
خدا کند آه " حرف " ها دامانشان را نگیرد... 

فرحناز جارالهی

خاطرات روزهای با تو را

خاطرات روزهای با تو را

چطور فراموش کنم؟

وقتی خود من

یکی از خاطرات آن روزهایم

کاظم خوشخو